علیرضا لبش
هدر این نوشته سعی داریم به صورت كاملاً علمی آسیب های فرهنگی را كشف و ضبط كنیم و اگر فرصتی بود، به خنثی سازی آن ها بپردازیم. به عنوان دومین موضوع به بررسی شاعران از دید گاه تیپ های ایده آل وبر می پردازیم.
شاعران معمولاًبه چند تیپ خاص قابل دسته بندی هستند:
شاعران اینترنتی:
این دسته در محیط مجازی بیشتر از محیط حقیقی شناخته شده اند و كلاً در محیط مجازی زیست می كنند. به جای غذا دیتا می خورند و وبلاگ پس می دهند. اینترنت در زندگی این شاعران جای خانواده و دوستانشان را پر می كند.
شاعران صاحب كتاب:
تفاوت این شاعران با شاعران بدون كتاب از زمین تا زیر زمین است. هر شاعر با چاپ كتاب پای در دنیای جدیدی می گذارد. گویی تازه از بطن مادرش متولد می شود. شاعر است و كتابش. بدون چاپ كتاب شما حتی نمی توانید سرتان را پیش در و همسایه بالا بگیرید و بگویید شاعر هستید. شاعران صاحب كتاب شاعران اولو العظم! محسوب می شوند.
شاعران كتاب ساز:
این موجودات اگر صبح از خواب بیدار شوند و كتاب تازه ای تولید نكرده باشند، دچار افسردگی و یاس فلسفی می شوند. این موجودات به اندازه موهای سر شما كتاب دارند. اینان تقریباً خودشان هم كتاب هایشان را نمی خوانند.
شاعران جزوه ای:
این شاعران هیچ كتابی از خودشان به چاپ نمی رسانند و علاقمندانشان فقط می توانند شعرهایشان را در جزوات و جنگ ها و مجلات و مجموعه شعرها بخوانند.
شاعران نیمه سارق:
این شاعران شعر دارند ولی گاهی هم ناخنكی به شعر دیگران می زنند و شعرهایی كه دوست دارند را به نام خودشان مصادره می كنند. شعرهای دزدی در شعر این شاعران با زیركی بومی سازی می شود و شعرهای شاعران دیگر فرم محیط جدیدی شعری شاعران نیمه سارق را به خودشان می گیرند.
شاعران سارق:
اینان مانند كبك عمل می كنند. شعرهای معروف شاعران را در محافل خصوصی و عمومی به نام خود می خوانند. بدون اینكه به روی خود بیاورند. گاهی پیش آمده یكی از این موجودات، شعر حافظ یا سعدی یا نیما را به نام خود خوانده و بعد از اعتراض سایرین اعلام نموده اند: آن شاعران بی معرفت شعر مرا دزدیده بودند و قرن ها پیش به نام خود خوانده بودند. شانس آوردند كه من آن روز ها به دنیا نیامده بودم وگرنه دستشان را رو می كردم.
سارقان شاعر:
این سارقان گاهی خود شاعر را با شعرش می دزدند و نام شاعر را بر روی خودشان می گذارند. جوری كه خود شاعر هم نمی تواند تشخیص دهد كه كی به كی است.
سارقان سارق:
این سارقان شعر سرقتی شاعران سارق را گاهی در رسانه های جمعی می بینند و می شنوند و شعری كه خود سرقتی است را به نام خود می خوانند این ها را شاه دزد هم می نامند.
شاعران اهل كتاب:
این شاعران اهل كتاب و مطالعه هستند. این ها موجودات نادر و كمیابی هستند. معمولاً شاعران حتی كتاب خودشان و دوستانشان را هم نمی خوانند ولی اینان هر كتاب خوب یا بدی كه وارد بازار می شود را با ولع می خوانند و شعرهای آن را حفظ می كنند.
شاعران بی شعر:
هیچ كس تا به حال از این شاعران شعری نشنیده است ولی همه جا اینان به عنوان شاعر معروف و مشهورند. حتی نعوذ بالله در وجود خدا می توان شك كرد ولی در شاعر بودن اینان نمی توان شك كرد. شك در شاعر بودن اینان مساوی كفر محسوب می شود.
بانوان شاعر:
تعداد اینان كم و محدود است ولی باعث رونق تمام محافل شعری محسوب می شوند. معمولاً بعد از ازدواج از تعدادشان به شدت كاسته می شود. طوری كه می توان گفت تنها دشمن طبیعی شان ازدواج است.
شاعران بانو:
این شاعران تمام اشعارشان برای بانوان سروده و خوانده می شود و در صورت حضور نداشتن بانوان در محفلی حضور این شاعران را نیز باید منتفی فرض كرد.
شاعران دولتی:
اینان همیشه رابطه نزدیك و تنگاتنگی با دولت دارند و از شیر و دانشگاه و سازمان ها و هر چیز دولتی استفاده كامل و كافی می برند.
شاعران مردمی:
اینان همیشه بر روی دوش مردم سوارند و هیچوقت از دوش مردم پایین نمی آیند تا مردم هم استراحتی كنند.
شاعران نرخ نان:
اینان شعرهایشان را با نرخ نان یا سكه تمام بهار آزادی تنظیم می كنند. همچنین از این شاعران به عنوان شاعر جشنواره ای نیز یاد می كنند.
شاعران حیف نان:
اینان نانی را كه نانواها می پزند را تباه و خراب می كنند. عدم وجود اینان بهتر از وجودشان است.
شاعران داور:
این شاعران داور تمام جشنواره و كنگره های داخلی و خارجی هستند برخی از آنان شغل داوری و كمك داوری فوتبال را هم به عهده دارند.
شاعران مجری:
این موجودات با مزه ترین و جذاب ترین موجودات روی كره زمین هستند یا حداقل خودشان اینطور فكر می كنند.
شاعران طناز:
خنداندن مردم، مسئولان، صاحبان صنایع سبك و سنگین، سرمایه گذاران و... مختلف جزو وظایف اینان است. تلخك سابق.
شاعران سوگوار:
اینان وظیفه گرفتن اشك و گریاندن مردم، مسئولان، صاحبان صنایع سبك و سنگین، سرمایه گذاران و... مختلف را به عهده دارند.
شاعران مداح:
مدح گل، مدح دمپایی، مدح تیر چراغ برق، مدح بند كفش، مدح سبیل مسئولان جزو وظایف ذاتی این شاعران محسوب می شود
شاعران عاشق پیشه:
اینان با دیدن هر زیبایی رویی عاشق و با دیدن زیبا روی بعدی فارغ می شوند. شب ها از دوری معشوق رو به ماه زار می زنند و شعرهای پر سوز و گداز می سرایند.
شارعان هنر پیشه:
اینان خصوصیت شاعران عاشق پیشه را به صورت مصنوعی برای خود باز تولید می كنند. دیدن این شاعران و رفتارشان در مراسم های در گذشت شاعران بزرگ قابل توجه است.
البته این دسته بندی ها كامل نیست و گاهی در حال تغییر شكل دادن و تبدیل شدن به یكدیگر هستند، گاهی هم بعضی افراد در چند دسته قرار می گیرند . اگر دسته دیگری به ذهن شما رسید می توانید اضافه كنید. امید است این مقاله راهگشای تحقیقات علمی و ارائه نظریات گوناگون دیگری در این حوزه باشد.
No comments:
Post a Comment